1/2/09

Θυμάμαι...

Σωρός τα παντελόνια στο πάτωμα του δοκιμαστηρίου.Ρουφάω απεγνωσμένα την κοιλιά μου, κρατάω την ανάσα μου,τραβάω και αγωνίζομαι να ανεβάσω το φερμουάρ. Το 42 έχασε την μάχη από νωρίς και το 44 δεν θέλει. Χάνω την όρεξη για ψώνια και γυρνάω σπίτι.
Μεσάνυχτα, η τηλεόραση παίζει στο σκοτεινό δωμάτιο, όλοι εκτός από μένα κοιμούντε και οι σκέψεις με τριγυρίζουν.Με βρίσκω μπροστά από το ανοιχτό ψυγείο να το αδειάζω από το περιεχόμενό του, ενώ οι τύψεις μου προκαλούνε ταυτόχρονα αναγούλα. Τρέχω στην τουαλέτα...

Πεινάω.Η κοιλιά μου διαμαρτύρεται συνέχεια αλλά ταυτόχρονα με πλημμυρίζει μιά αίσθηση άγριας χαράς. Οχι δεν με ελέγχεις εσύ πλέον, εγώ κρατάω τα χαλινάρια τώρα. Τρεις μέρες χωρίς φαγητό και νοιώθω υπέροχα.Κάθε γουργουρητό της με γεμίζει με απέραντη ηδονή και ικανοποίηση και μου δίνει ώθηση να συνεχίσω. Η μυρωδιά και η θέα οτιδήποτε φαγώσιμου μου προκαλεί αποστροφή και αηδία...

Σκυμένη σε ένα ράφι στο σούπερ μάρκετ που δουλεύω νοιώθω το έδαφος να φεύγει από τα πόδια μου κι όλα γυρνάνε γύρω μου. Η Σύλβια που περνάει τυχαία από δίπλα μου με αρπάζει λίγο πριν πέσω και με οδηγεί στο δωμάτιο του προσωπικού. Είναι η μόνη που ξέρει ότι κάνω απεργία πείνας. Εξαφανίζεται για λίγο και γυρνάει με ένα ζεστό ψωμάκι από τον φούρνο του σούπερ μάρκετ...
-Φάτο, κι άσε τις μαλακίες.
Το κοιτάω με τρόμο κι αηδία.Ψωμί, αλεύρι, υδατάνθρακες και θερμίδες σκέφτομαι, καλύτερα να πεθάνω παρά να το φάω...

Η νευρική ανορεξία είναι ύπουλη.Αρχίζει με έναν εσωτερικό ψίθυρο και τελειώνει με έναν δυνατό κρότο. Η ικανοποίηση της πείνας φωλιάζει σε σκελετωμένα κορμιά και χαμένες ψυχές. Αποδεκατίζεσαι ηδονικά ενώ οι φωνές που σου φωνάζουν ξύπνα έρχονται στ΄αύτια σου σαν ψίθυροι ασήμαντοι.
Πόσο κοντά σ΄αυτήν παγίδα βρέθηκα το συνειδητοποίησα πολύ αργότερα, όταν γνώρισα την πραγματική ευχαρίστηση του να αδυνατίζεις υγιεινά, αβίαστα και χωρίς υπερβολές.
Δεν θα αναφέρω στατιστικές από θανάτους λόγω νευρικής ανορεξίας, δεν θα βάλω φωτογραφίες. Τα ξέρουμε όλοι μας. Ας κάνουμε ότι μπορούμε να μην φτάσουμε εκεί γιατί μετά είναι αργά. Ο δρόμος είναι σχεδόν πάντα χωρίς επιστροφή...

17 σχόλια:

phlou...flis είπε...

Ε για 2-3 κιλά δεν έφτασε και στα πρόθυρα νευρικής ανορεξίας. καλό φαί με μέτρο. Ελέγχεται!

Μάτα είπε...

Αγαπητέ Phlou το που μπορεί να φτάσει κάποιος για μερικά κιλά δεν μπορείς να το φανταστείς.Και ο έλεγχος χάνεται πολύ γρηγορα καμμιά φορά.
Φιλιά

Αγνή είπε...

Γενικά, το φαγητό για τις γυναίκες κυρίως είναι .. σύμπτωμα ελέγχου!!Στην προσπάθεια να νιώσουμε μια αίσθηση ελέγχου, τον χάνουμε τελείως!! Είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω..

Μάτα είπε...

Αγνή μου έχεις δίκιο.Κασι είτε πάνω είτε κάτω τα αποτελέσματα και οι συνέπειες είναι καμμιά φορά τρομακτικές.
Καλώς ορισες και καλημέρα σου

Ανώνυμος είπε...

Να μην ξεχνάμε να προσέχουμε και την πνευματική μας "διατροφή" εξίσου.
Η καλή ψυχική υγεία προστατεύει από επιβλαβείς ακρότητες.

Ανώνυμος είπε...

Γενικώς Μάτα μου όσοι κι όσες είμαστε σε διά βίου δίαιτα φτάνουμε στα δύο άκρα: απ'την μέτρια και κάπως ελεγχόμενη κατάσταση ή θα βρεθούμε με νευρική ανορεξία ή θα βρεθούμε να τρώμε όλο το ψυγείο! Την μέση κατάσταση την σκεφτόμαστε έπειτα!

Μάτα είπε...

Πανδώρα μου έχεις απόλυτο δίκιο,μόνο που το μυαλό παίζει καμμιά φορά παράξενα παιχνίδια και η ψυχική υγεία κλονίζεται.
Φιλιά

Μάτα είπε...

Μάρσι μου και τα δύο είναι επικίνδυνα άκρα που ποτέ δεν βγάζουν σε καλό.
Φιλάκια

πουαντερι είπε...

Αφου δεν μπορουσα απο εκει, ηρθα απο δω να σου πω χρονια πολλα!!!!!

πουαντερι είπε...

Ειδες ομως το θεμα δεςν το σχολιασα καθολου....
Γιαυτο σταματησα κι εγω την διαιτα....χα!χα!
οχι επειδη ειμαι λιχουδα;!

Theogr ο κηπουρός είπε...

Για καλημέρα πέρασα δίαιτα είδα και φεύγω τρέχοντες. Ο άρρωστος έλεγχος είναι ότι χειρότερο και είναι και πολύ καταστροφικό. Ήθελα να αφήσω καλημέρα και στο άλλο blog την συγκεκριμένη αγάπη όμως είδα ότι την μοιράζεσαι με ένα μόνο άνθρωπο, όπως κάνω και ‘γω. Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

Μάτα είπε...

Πουαντερί μου με συγχωρείς! Στο Σ΄αγαπώ δεν χωράνε σχόλια γι αυτό και τα έκλεισα.
Σ΄ευχαριστώ κι επίσης χρόνια σου πολλά!
Οσο για την δίαιτα,δεν βαριέσαι!Οπως αισθάνεται ο καθένας μας άνετα μετράει και τίποτα άλλο.
Φιλάκια

Μάτα είπε...

Κηπουρέ μου τα είπες όλα με το "άρρωστος έλεγχος".

Η αγάπη μοιράζεται μόνο στα δύο και χαίρομαι που συμφωνούμε ♥
Καλή εβδομάδα και σε σένα και καλημέρα σου

Ανώνυμος είπε...

νευρικη ανορεξια????εγω εχω νευρικη λαιμαργια τελευταια...

THANOS είπε...

καλή σου μέρα.Πολύ γλαφυρή η περιγραφή σου...ελπίζω όλα να ναι υπό έλεγχο πλέον και να σου χωράει το 42 :)))

Μάτα είπε...

Παπαρούνα μου από αυτό πάσχουμε όλοι μερικές φορές!
Φιλάκια

Μάτα είπε...

Thanos λέγε μου τέτοια να παθαίνω κρίση!Τώρα φοράω 36-38 και θα μείνει έτσι ο κόσμος να χαλάσει!
Καλώς όρισες!
Φιλάκια